อาชีพการทำมาหากินที่ค่อนข้างtเดเคืองทำให้ข้าพเจ้าได้พบ เจอกับเรื่องแปลกประหลาดจนแทบเหลือเชื่ออย่างที่จะ เล่าต่อไปนี้ปีนั้นเป็นปี 2520 ข้าพเจ้ากับสามีต้องรับหน้าที่คุมคนงาน เข้าไปทำไร่ในป่าแถบเมืองกาญจน!'ร่ที่ว่าอยู่ในป่าลึกต้องบุกเข้า จีพีเอสติดตามรถ ไปเป็นสิบกิโล กันดารทั้งนํ้าทั้งไฟต้องอาศัยตะเกียงลานและนํ้า จากลำธารอย่างที่เราไม่เคยมาก่อน ตกกลางคืนป่าเงียบสงัดน่า กลัว เสียงลัตว์ป่าร้องอยู่ไกลๆ บรรยากาศแบบนี้ทำให้ใม่มีใคร กล้าเสี่ยงออกไปเดินนอกค่ายนอนกันเลยไปทำงานกันคราวนี้ ข้าพเจ้าน้บเป็นผู้หญิงคนเดียวในหมู่ คนงานชายทั้งหมดร่วม ๆ 50 คน ยังดีที่มีสามีและ'พี่,ชาย น้องชาย ของสามีไปด้วย ทำให้อุ่นใจว่าอย่างน้อยยังไม่มีกัยจากคนงาน ด้วยกัน แต่ความลำบากใด ๆ ที่เกิดขึ้นในระหว่างการทำงานหรือ การดำรงชีวิต ยังไม่ใช่ปัญหาใหญ่เท่ากับเรื่องเงิน เพราะว่า วิทยาศาสตร์นายจ้างที่ว่าจ้างเราเข้าไปคุมงานที่นี่สิ เริ่มหายหน้าไปหลังจาก เดือนแรกผ่านไปเท่านั้น เสบียงอาหารที่จะต้องนำมาให้ก็เริ่มขาด แคลน ดูเหมือนเขาต้องการให้เราท่างานให้เพื่อเก็บดอกผลโดย ไม่อยากจ่ายอะไรมากเกินไป คนงานที่เหนื่อยและหิว แถมไม่ไต้ เงินค่าจ้างตามเวลาเริ่มพูดคุยกันด้วยความไม่พอใจเค้าของความยุ่งยากเริ่มก่อตัวขึ้นมารำไรช่วงนี้เอง “ดำ” น้องชายของสามีเริ่มมีอาการแปลก ๆมันเริ่มขึ้นในเย็นวันหนึ่งเมื่อข้าพเจ้าสามีและพี่ชายของเขา นั้งกินข้าวเย็นอยู่ด้วยกัน ดำซึ่งปกติเป็นคนนึ่งขรึมและเก็บตัว เดินมาหาพวกเราจากสำรับที่ปกติเขากินอยู่อีกที่หนึ่งร้องขอร่วม วงกับเราด้วย เขาลงนั้งข้ดสมาธิ ดักฟังในรถยนต์ กินเอาๆ ยังกับอดข้าวมา หลายวันเสร็จแล้วก็นั้งเฉยไม่พูดไม่คุยไม่ลุกขึ้นมาช่วยเก็บสำ- รับ ข้าพเจ้าไม่ว่าอะไร เก็บถ้วยเก็บชามเข้าไปล้าง แต่ก็นึกแปลก ใจเหลียวมามองดำ ภาพของเขาขณะนั้นเล่นเอาข้าพเจ้าตกใจ เดียว เพราะไม่ว่าหน้าตาหรือเนื้อต้วลูดำคลํ้าอย่างประหลาด ดำ ราวกับจะเป็นตอตะโกจนมองจากแสงไฟในตะเกียงแทบไม่เห็น ทั้ง ๆ ที่ปกติเขาเป็นคนผิวเข้มอมเหลืองเท่านั้น“ดำ เอ็งไม่สบายหรือเปล่านั่น”ข้าพเจ้าส่งเสียงถาม แต่เขาเอาแต่นิง ตกดึกคืนนั้นเมื่อเรานอนหลับสนิทกันหมด ก็ต้องตกใจตื่น เพราะเสียงดิ้นทุรนทุรายของดำตะเกียกตะกายมาที่มุ้งเรา“พี่ โอ๊ย พี่ ช่วยผมที ใครไม่รู้จะเข้ามาในตัวผม น่ากลัวเหลือเกิน พี่....ไม่นะ ไม่’’สามีของข้าพเจ้าได้สติก่อนเพื่อนถอดสร้อยคอของเขา คล้องหมับเข้าที่ฅอน้อง ดำหยุดดิ้นรนทันควันแสดงอาการหอบเหนื่อย แล้วก็หลับไปในที่สุดอาการแปลกๆ ของเขาหายไปสองสามคืน แต่แล้วมันก็ กลับมาอีก จนเราแทบจะชินอยู่ต่อมาวันหนึ่ง ข้าพเจ้าเข้าไปจ่ายตลาดในเมือง โดยเอา ดำซ้อนท้ายไปเป็นเพื่อนด้วย ตอนนั้นนายจ้างเอารถเครื่องเก่า ค้นหนึ่งมาไว่ให้ใข้ ท้าให้เรามีความสะดวกมากขึ้นบ้างขากลับเรา ขี่รถกันมาช้าๆ จนมาถึงต้นนั้าตกเท่านั้น ดำกระโดดผลุงลงจาก รถ ดำไม่ยอมท่าเดียว เขาลอยคอห่างออกไปเรื่อยๆ ปาก ตะโกนให้ข้าพเจ้ากลับไปก่อน อุปกรณ์ติดตาม เดี๋ยวเขาจะลอยคอตามนํ้ากลับไป ถึงที่พักซึ่งก็ตื้งอยู่ลำธารสายเดียวกันนี้เหมือนกัน ข้าพเจ้าใจไม่ดี นึกไม่ออกว่าจะตอบสามีว่าอย่างไร ที่น้องของเขาไม่ได้กลับมา ด้วยแต่น่าอัศจรรย์ที่สุดที่ดำมาถึงที่พักก่อนหน้าข้าพเจ้าด้วยซํ้า ไป ข้าพเจ้างงมาก แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากถามใคร คืนนั้นดำหลับสนิท อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พอตื่นเข้าเท่านั้นเขารีบมาหาข้าพเจ้า ละลาละลักเล่าความฝันให้ฟัง
เครื่องติดตามรถยนต์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น