วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2558

สมัยนี้มีการเปิดการเรียนการสอนโรงเรียนนักสืบโดยเฉพาะทาง

“ง,,น! เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะ 'หวกเราไปรถไฟกัน ไปเก็บเสื้อผ้าที'หอ กันเถอะ ข้าคิดถึงบ้านจะแย่'อยู่1แล้ว”'ริยะ'มอกเพื่อนๆ แล้วทั้งหมดก็พากันเดิน ทางกลับหอพัก เก็บเสือผ้าพร้อมของใช้ที่จำเป็นลงกระเป๋า แล้วพากันออกเดิน ทางไปยังสถานีรถไฟทันที เมื่อไปถึงสถานีรถไฟกำลังจะออกจากชานชาลา เครื่องจีพีเอสราคาถูก  ทั้งหมดจึงรีบไปซื้อตั๋วเสร็จแล้วก็พากันขึ้นนั่งบนรถไฟโดยทั้งหมดเลือกที่นั่ง โบกี้สุดท้าย เพราะจะได้เห็นธรรมชาติ ถนัดตาทั้งสองช้างนกลังเกตเห็นจ้อยนั่งนิ่งเงียบ ไม่ค่อยพูดจากับใคร มือจับพนักรถไฟนิ่ง จึงพูดขึ้นลอยๆ ว่า “ในจำนวนพวกเรา 5 คน มีใครไม่เคยชื้นนั่งรถไฟบ้างวะ” เงียบไม่มืเสืยงตอบจากใคร นกจึงหัวเราะเบาๆ แล้วหันไปบอกเพื่อนๆ ว่าเย้ย! พวกเอ็งลองดุเไอ้จ้อยซิ ส''งลัยขี้,เยียวราดแล้วนั่ง นั่งตัวแข้งเชียว” ทุกคนหันไปมองเห็นอาการของจ้อยก็พากันหัวเราะอย่างขบขันจ้อยหันไปค้อน นกควับใหญ่บอกเสียงอ่อยๆก็ช้าเคยนั่งตอนที่รถไฟมันยังไม่วิ่งนิ่หว่า รถวิ่งอย่างบรรยากาศของโลกนี้ช้าไม่เคยนั่งหรอก กลัวมันตกรางว่ะ เห็นในข่าวบ่อยๆ”โธ่! ไอ้จ้อย ทีเมื่อกี้ไอ้นกถามละก็นั่งเงียบเชียวนะ ทีอย่างนี้มาทำเป็น พูดดี” ปานอดที่จะแซวจ้อยไม่ได้เออ! มึงเก่ง ทีหลังมึงอย่ามาขอให้กูช่วยทำรายงานอีกนะ กูไม่ช่วยมึง จรงๆ ด้วย" จ้อยพูดงอนๆโธ่! โธ่! พูดเล่นน่าเพื่อนทำเป็นน้อยใจไปได้” ปานพูดพลางกอดคอ เพื่อนไว้แน่นทั้ง 5 คนนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน พร้อมกับชมธรรมชาติสองช้างทาง อย่างเพลิดเพลิน พร้อมทั้งช่วยกันร้องเพลงอย่างสนุกสนาน ดักฟังทางโทรศัพท์  เพราะภายในโบกี้ รถไฟโบกี้นี้ ผู้โดยสารส่วนมากเป็นนักสีกษาเป็นส่วนใหญ่ ฉะนั้นบรรยากาศใน รถไฟขบวนนี้ จึงเต็มไปด้วยเสืยงเพลงและเสียงหัวเราะ ครั้นเมื่อรถไฟถึงอำ๓อ ไทรโยค รียะบอกกับเพื่อนๆ ว่าถ้าใครหิว ก็ใปหาอะไรกินก่อนนะ ข้าจะไปดูซิว่า พ่อมารับแล้วหรือยัง” “เออ! ไปเหอะ เดี๋ยวพวกข้าจะหาอะไรกินก่อน เอ็งไม่ต้องเป็นห่วง” ทอง บอกริยะ พร้อมหันไปถามเพื่อนๆ“ใครหิวก็ตามมา ใครไม่หิวก็คอยไอ้ยะมันอยู่'ตรงนี่แหละ”พูดพลางเดิ1น นำหน้าทุกคนไป ปรากฏว่าทุกคนหิวกันทั้งหมด เมื่อจัดการกับอาหารเรียบร้อย แล้ว จึงได้ออกมานั่งรอริยะที่ศาลาพักผู้โดยสาร ครู่หนึ่งริยะก็เดินมาพร้อมกับ ชายสูงวัยคนหนึ่ง ซึ่งเมื่อมาถึงริยะก็แนะนำทั้งหมดให้พ่อรู้จัก “พ่อครับ นี่ ทอง ปาน นก จ้อย ตรัง ครับ” ทุกคนยกมือไหว้ทำความเคารพ พ่อของริยะยกมือ ตอบรับ พร้อมกล่าวว่า “สวัสดีลูก นี่! ห้องเดียว รุ่นเดียวกับยะทั้งหมดเลยหรือ” เครื่องดักฟังไร้สาย “ครับพ่อ รุ่นเดียวกัน คณะเดียวกันทั้งหมดเลยครับ”'ริยะตอบแทนเพื่อน “แล้วนี่! กินอะไรกันหรือยัง” พ่อของริยะถามโดยไม่เจาะจงว่าถามใคร “เพิ่งจะทานข้าวกันเมื่อซักค2นีเองครับ” นกเป็นคนตอบคำถาม รัน เดี๋ยวค่อยไปคุยกันต่อที่บ้าน ไม่£ว่าปานนี้แม่เขาจัดเตรียมข้าวของ เรียบร้อยหรือยัง”พ่อบอกพลางเดิน'นำหน้ามาที่รถกระบะกลางเก่ากลาง'ใหม่ คัน หนึ่ง แล้วออกเดินทางไปยังจุดหมายท้นที

เครื่องติดตามรถยนต์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น