วันพุธที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2558

การสวมอุปกรณ์ป้องกันความปลอดภัยคือความรับผิดชอบของทุกคนน

การไม่คบหาสมาคมกับญี่ป่นระหว่างที่ญี่ปุนอยู่ในประเทศไทย ผมได้ตั้งใจมั่นว่า จะไม่ไปในงาน เชิญของณี่ปุนเสียเป็นอันขาด และก็ได้ปฏิบัติตามนี้เรื่อยตลอดมาเพื่อดป็น ตัวอย่างมิให้ข้าราชการ และคนไทยอื่นๆ ดักฟังระยะไกล  ไปคบหาสมาคมกับญปุนให้เกิน ไปจนปรากฏต่อมาว่าในตอนหลังๆ ไม่มีคนไทยร่วมงานรับรอง ซึ่งฝ่าย ญี่ปุนเป็นผู้จัดขึ้นประการสำคัญที่ผมได้คิดว่าจะไม,ยอมให้ณี่ปุนเอาผมไปประกาศ โฆษณาชวนเชื่อหรือเอาผมไปแสดงละครที่ญี่ปุนเลยเป็นอันขาด ญี่ปุนมา บังคับผมหลายคราว เพื่อเอาตัวผมไปญี่ปุนให้ได้แต่จนบัดนี้ผมก็ยังไม่เคยได้ขึ้นเหยียบดินแดนญี่ปุนเลยลักครังเดียวการขัดขวางญี่ป่นทางการลื่อสารผมได้เคยลังแก่เจ้าหน้าที่ไว้ว่า จะส่งสื่อสารให้ทางฝ่ายญี่ปุนแล้วก็ ให้พยายามแกล้งโดยการส่งข่าวผิดๆ เสียบ้างเป็นต้น เจ้าหน้าที่จะปฏิบัติ ตามจนถึงกับญี่ปุนสงสัยในเรื่องนี้และได้ต่อว่าอยู่พักหนึ่งส่วนการโทรเลขในประเทศนั้น เราจำเป็นต้องใช้เกี่ยวแก่การรบของเราข้างหน้าเราจึงได้พยายามรักษาไว้ก่อน แต่ก็ได้มีแผนการจะได้ทำการ ตัดสายโทรเลขเสียเมื่อถึงเวลาร่วมรบกับญี่ปุนการขัดขวางญี่ป่นในการคมนาคมแล*การสร้างถนนหนทางทางฝ่ายเราได้ตั้งความมุ่งหมายว่า จะสร้างและบำรุงถนนหนทาง แต่เฉพาะสายที่เกี่ยวแก่การยุทธยาต่อญี่ปุนเท่านั้น นอกจากนี้แล้วเราไม่ คิดสร้างถนนอื่นใดระหว่างสงครามคราวนี้ เฉพาะทางติดต่อระหว่างมลายู กับประเทศไทย และทางสายระหว่างประเทศไทยกับพม่านั้น ฝ่ายเราได้ พยายามขัดขวาง ดักฟังทะลุกำแพง เป็นพิเศษมีให้การสร้างทางเหล่านี้เป็นผลสำเร็จทางสายนครสวรรคไปแม่สอด ผมก็ได้ตั้งงดมีให้สร้างสะพานและ ไม่ให้สร้างทางสายนี้ นอกจากที่ถูกบังคับให้สร้างตอนญี่ปุนมาใหม่ๆ แต่ ถึงจะสร้างทาง เราก็พยายามสร้างให้เสร็จข้าที่สุด จนถึงกับฝ่ายญี่ปุนต้อง ล่งทหารช่างมาจัดสร้างเองเป็นบางตอน มาในตอนหลังก่อนที่ญี่ปุนจะรุก เข้าตีอินเดีย พล.ท.ยามาดา ไปประชุมสิงคโปร์และได้รับคำตั้งจากแม่ทัพ สิงคโปร์ให้ไทยสร้างทางจากกรุงเทพฯ ไปหาดใหญ่และทางไปแม่สอดให้ เสร็จภายใน <r เดือน และให้จัดรถตู้ ©,๐๐๐หลัง ทั้งมีแจ้งความประสงค์ มาว่า จะเริ่มเข้าอินเดียนายพลยามาดา ได้เขียนคำตั้งติดมือมาด้วย พร้อมกับกำขับว่า งานนี้เป็นงานสำคัญอันแรกที่ฝ่ายญี่ปุน จำต้องร้องขอความช่วยเหลือจัด สร้างให้ได้ ผมได้ตอบว่าทางเหล่านี้ทำลำบากและยาวด้วย ทั้งมีหลายสาย ที่มีพลังขับเคลื่อน ซึ่ประกอบกับเราไม่มีเครื่องมือ เราจะทำให้เสร็จภายใน cr เดือนไม่ได้ พล โทยามาดาตอบว่า เท่าที่ขอมานี้ยังน้อยไป ความจริงทางสิงคโปร์ทั้งให้ไทย สร้างมากกว่านี้ เขาเองเป็นผู้โต้เถียงให้จึงได้ลดจำนวนลงเหลือเพียงเท่า ที่ได้ขอมานี้ และไทยจะต้องทำตามที่ฝ่ายญี่ปุนขอมานี้ให้สำเร็จ ผมเห็น ว่าการโต้เถียงไม่รับทำให้ณี่ปุนนั้น คงไม่มีทางสำเร็จได้เป็นอันขาด เพราะ  เครื่องตัดสัญญาณ เราเคยถูกบังคับให้ทำการต่างๆ มาแล้วมากมาย จนกระทั้งเราให้ฉายาแก่ ณี่ป่นเป็นสัตว์ป่า ซึ่งเป็นที่เกันทั่ว1ไป ดังนั้นผมจึงคิดจะไม่ทำตามคำขอของ ญี่ปุนด้วยอุบาย นับตั้งแต่ผมได้รับคำขอสร้างทางมาแล้ว ผมก็นิ่งเสียเฉยๆ ไม่ได้จัดการอะไรลงไปนอกจากให้เจ้าหน้าที่ไปพูดเองการส£สมกำลังทั้งชาติเพื่อรบญี่ป่นขั้นสุดท้ายผมตั้งใจไว้ว่า จะรวบรวมกำลังทั้งสิ้นของชาติทั้งหญิงทั้งชายเข้าล้ รบกับญี่ปุน จึงได้ตั้งกองทัพพลเรือนขึ้น การแกหัดรบได้ดำเนินไปด้วยดี ในบางแห่งได้ดำเนินไปจนถึงออกแกหัดทำการรบในภูมิประเทศ หวังไว้ว่า กองทัพพลเรือนนี้จะได้ทำการรบในท้องถิ่นต่างๆ ร่วมกับตำรวจและคอย เป็นกองโจรชัดขวางณี่ปุนทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ เช่น ทำลายสะพาน ตัด สายการสื่อสาร เป็นต้นกองทหารหญิง ผมก็ได้จัดตั้งขึ้น เพื่อเป็นเครื่องจูงใจให้ล้กับญี่ปุนทั้ง

เครื่องติดตามรถยนต์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น